Ambulans to pojazd służący do transportu osób wymagających pilnej pomocy medycznej. Karetka jest zwykle obsługiwana przez co najmniej jednego ratownika medycznego (EMT), a czasami przez dyplomowaną pielęgniarkę. Ratownicy medyczni i pielęgniarki zapewniają interwencje ratujące życie, takie jak podawanie tlenu czy prowadzenie resuscytacji u pacjentów w stanie krytycznym. Karetka podstawowa musi spełniać pewne kryteria, aby móc poruszać się po polskich drogach i spełniać określone jej cele.
Wymagania dla każdego typu ambulansu
Podstawą działania Państwowego Ratownictwa Medycznego (PRM) są specjalistyczne środki transportu sanitarnego. Muszą one spełniać wymagania Ustawy o ogólnych wymaganiach dla ambulansów oraz przepisy techniczne.
Ustawa o ogólnych wymaganiach dla ambulansów stanowi, że ambulanse muszą być wyposażone w:
- syrenę lub inny sygnał,
- apteczkę pierwszej pomocy,
- butlę z tlenem lub respirator,
- nosze do transportu pacjentów,
- wózek do transportu pacjentów z unieruchomionymi kończynami.
Omawiane przepisy wyróżniają trzy typy ambulansów drogowych:
- ambulans do transportu pacjentów, znany także jako ambulans typu A
- typ B – ambulans ratunkowy
- typ C – ruchomą jednostkę intensywnej opieki.
Podstawowa karetka typu P posiada obsadę składającą się z co najmniej dwóch ratowników lub pielęgniarek. Obecność lekarza w zespole ambulansu P nie jest wymagana. Jeśli żaden z członków nie ma uprawnień do prowadzenia pojazdów uprzywilejowanych, trzecią osobą w zespole może być kierowca. Na polskich drogach oznaczona jest ona literą „P”. Spełnia dokładnie te same wymagania co inne typy pojazdów uprzywilejowanych poruszających się po drogach.
Karetka podstawowa – budowa techniczna
W przypadku ambulansu podstawowego wyposażenie przystosowane jest do sytuacji takich jak wypadki, urazy i zachorowania, gdzie nie wymaga się udziału ambulansu S. Co istotne, osoba przewożona tym typem karetki nie znajduje się on w stanie zagrożenia życia i zdrowia. W konsekwencji nie wymaga opieki specjalistycznym sprzętem medycznym.
Pojazdy samochodowe specjalnie skonstruowane oraz przystosowane do transportu medycznego muszą posiadać również specjalnie zagospodarowaną przestrzeń. Na całość ambulansu składa się kabina kierowcy oraz zamontowany na stałe panel lub przegroda pomiędzy częścią tylną, gdzie przeprowadza się czynności medyczne a przednią, gdzie znajduje się kierowca pojazdu uprzywilejowanego i pasażer.
Wyposażenie w aparaturę medyczną
Środek transportu medycznego i sanitarnego powinien spełniać zarówno cechy techniczne, jak i jakościowe określone w Polskich Normach przenoszących europejskie normy zharmonizowane dotyczące pojazdów medycznych i ich wyposażenia w przypadku ambulansów drogowych. Ambulans typu P musi więc posiadać podstawowe profesjonalne wyposażenie do udzielania pierwszej pomocy i opieki pielęgniarskiej.
Na podstawowe wyposażenie każdej karetki składają się przede wszystkim nosze z pasami mocującymi oraz stojak na kroplówki. Niezbędna jest także płachta lub materac do przenoszenia. Do transportu sanitarnego niezbędne są krzesełka kardiologiczne, stosowane m.in. do przewozu osób starszych i niepełnosprawnych. Jest to szczególnie istotne, gdy schody stanowią barierę architektoniczną.
Co więcej, każda karetka jest również zobowiązana do posiadania zestawu zawierającego szereg leków, bandaży, opatrunków, szyn i innych przedmiotów, które mogą być potrzebne w nagłych wypadkach. Umieszcza się je w torbach lub plecakach medycznych. Koniecznie trzeba również zadbać o to, aby szafki lub półki zlokalizowane na bocznej ścianie wnętrza pojazdu były zabezpieczone przed niekontrolowanym wysunięciem umieszczonych tam przedmiotów. We wnętrzu pojazdu powinien znaleźć się także respirator i defibrylator.