Stały rozwój świata sprawia, że także transport wymaga odpowiedniego dostosowania do wciąż zmieniającej się rzeczywistości, czego przykładem mogą być . Zmiany w zakresie transportu dotyczą między innymi wymogów, jakie musi spełnić każdy pojazd, którym porusza się zespół ratowników. W systemie polskiego ratownictwa medycznego od kilku lat istnieje podział ambulansów ze względu na przeznaczenie oraz funkcje. Odpowiednie wymagania musi spełnić także każda karetka specjalistyczna.
Karetka specjalistyczna – oznaczenie na drogach
Jednym z elementów zapewniających bezpieczeństwo na drodze wszystkim uczestnikom ruchu jest odpowiednie oznakowanie ambulansu. Jest to element pozwalający rozpoznać pojazd uprzywilejowany pośród innych środków transportu, a także rozróżnić konkretny jego typ. Na ambulansie specjalistycznym, podobnie jak na innych typach karetek musi znaleźć się pas odblaskowy z folii typu 3 barwy czerwonej. Występuje on w obszarze pomiędzy linią okien i nadkoli, a także wokół dachu. Występuje także pas odblaskowy z folii typu 1 barwy niebieskiej umieszczony bezpośrednio nad pasem czerwonym (pomiędzy linią okien i nadkoli).
Elementem profesjonalnego oznakowania ambulansu jest także napis ambulans na dachu, na tyle pojazdu oraz lustrzany napis z przodu karetki. Co ciekawe, w każdym typie ambulansu okna w kabinie sanitarnej pokryte są w 2/3 wysokości folią półprzeźroczystą. Niezbędnym elementem jest także krzyż Św. Andrzeja na bokach pojazdu i jego dachu oraz oznaczenie typu karetki. W przypadku karetki specjalistycznej, tak zwanej „eski” jest to litera „S”. Można ją dostrzec zarówno na bokach, jak i drzwiach pojazdu. Warto pamiętać, że każda karetka systemowa, ze względu na zapowiedziane zmiany w wyglądzie karetek Państwowego Ratownictwa Medycznego od 2029 roku, będzie musiała mieć kolor żółty.
Karetka typu S i jej załoga
Ambulans specjalistyczny jest to typ karetki reanimacyjnej, wykorzystywanej w stanach zagrożenia życia pacjenta. Karetkę S obsługuje minimum trzyosobowy zespół specjalistów, w którym przynajmniej jedna osoba to lekarz. W sytuacji, gdy członkowie obsady ambulansu nie posiadają uprawnień do prowadzenia pojazdu uprzywilejowanego, czwartą osobą w zespole, prowadzącą pojazd, jest przeszkolony kierowca.
Karetka specjalistyczna – wyposażenie techniczne
Omawiając różne typy ambulansów należy zwrócić uwagę na fakt, iż każdy z nich posiada pewne kluczowe i charakterystyczne cechy. W porównaniu do innych typów ambulansów to właśnie wyposażenie karetki specjalistycznej jest wyposażeniem najbardziej rozbudowanym. To ten typ karetki posiada także najbardziej zaawansowaną aparaturę medyczną. Dla specjalistycznego zespołu ratownictwa medycznego przeznaczony jest ambulans typu C. Ruchoma jednostka intensywnej opieki została skonstruowana i wyposażona w taki sposób, aby umożliwić zespołom ratownictwa nie tylko transport, ale także zaawansowane monitorowanie i leczenie pacjentów.
W jej wyposażeniu znajdują się nosze główne/z nadwoziem, nosze podbierające, materac próżniowy, płachta lub materac do przenoszenia pacjenta. Pojawia się także zestaw do unieruchomienia złamań, zestaw unieruchamiający odcinek szyjny, czy sprzęt pozwalający na stabilizację kręgosłupa. W ambulansie typu C nie może zabraknąć także aparatu do ręcznego pomiaru ciśnienia krwi, oksymetru, stetoskopu, urządzenia oznaczającego poziom glukozy we krwi czy latarki diagnostycznej.
Aparatura medyczna
Środek transportu medycznego i sanitarnego powinien spełniać kryteria określone w Polskich Normach przenoszących europejskie normy zharmonizowane. Dotyczą one pojazdów medycznych i ich wyposażenia w przypadku ambulansów drogowych. Ambulans typu S podobnie jak inne typy ambulansu w konsekwencji musi posiadać odpowiednią aparaturę medyczno-techniczną. Ambulans specjalistyczny oprócz podstawowego profesjonalnego wyposażenia do udzielania pierwszej pomocy i opieki pielęgniarskiej, posiada także bardziej zaawansowany sprzęt medyczny.
Na pokładzie karetki tego typu nie może zabraknąć m.in. przenośnego zbiornika tlenu oraz przenośnego urządzenia do odsysania. W ruchomej jednostce intensywnej opieki pojawia się również pełne wyposażenie do infuzji, a także wyposażenie do postępowania w nagłych stanach zagrożenia zdrowotnego. Najważniejsze znaczenie mają więc defibrylator z rejestratorem rytmu i danych pacjenta. Niezbędny jest też monitor kardiologiczny, kardiostymulator zewnętrzny, przenośny rozszerzony zestaw do udrażniania dróg oddechowych, zestaw do drenażu klatki piersiowej, respirator ratowniczo- transportowy, a także kapnometr. Wszystkie elementy wyposażenia mają pomóc personelowi medycznemu w bezpiecznym przetransportowaniu pacjenta do placówki medycznej, gdzie kontynuowana zostanie opieka medyczna.